Η σάλα έχει πολλά παραδείγματα παικτών, που σταματώντας την ενεργό δράση, συνέχισαν την πορεία τους στον χώρο από το πόστο του προπονητή. Πιο πρόσφατο είναι ο Απόστολος Γκαϊφύλλιας, που μετά από καριέρα 22 (!) χρόνων μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ, έφτασε η ώρα να κάτσει στην πρώτη θέση του πάγκου, ως προπονητής στον Δούκα.
Ο 43χρονος πρώην πλέον άσος, βρέθηκε στα γραφεία της ΕΠΣ Σάλας, για μία απολογιστική συνέντευξη για την καριέρα του στο epssalas.gr, μιλώντας ωστόσο και για το μέλλον και την πρώτη του θητεία ως κόουτς στον πάγκο των Εκπαιδευτηρίων.
Ο γνωστός σε όλους ως «Γκάι», έχει φορέσει τη φανέλα πέντε ομάδων στη σάλα, του Μινώταυρου, της Αθήνας ’90, της ΑΕΚ, του Παναθηναϊκού και του Ερμή Ζωγράφου. Έχει 81 συμμετοχές και 9 γκολ με το εθνόσημο, τρία πρωταθλήματα και δύο κύπελλα με την Αθήνα ’90 και γενικά είναι ένας από τους εμβληματικούς παίκτες του ελληνικού futsal.
Ήταν εύκολη ή δύσκολη η απόφαση, σωματικά και ψυχικά, να εγκαταλείψεις την ενεργό δράση;
«Ήταν όντως μια δύσκολη απόφαση για μένα μετά από 22 ολόκληρα χρόνια να σταματήσω την ενεργό δράση. Τα τελευταία δυο χρόνια συνέχεια σκεφτόμουν να σταματήσω, αλλά πάντα έλεγα άλλη μια χρόνια! Βέβαια για να είμαι ειλικρινής και φέτος το ίδιο σκεφτόμουν αλλά η πρόταση του Δούκα έβαλε αλλά δεδομένα στο τραπέζι και σίγουρα βοήθησε ώστε να πάρω αυτή την απόφαση»!
Μετά από τόσα χρόνια μέσα στα παρκέ, πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η μετάβαση από τον ρόλο του ποδοσφαιριστή στον ρόλο του προπονητή;
«Αυτή είναι μια ερώτηση την οποία δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα! Αρχικά από τη δική μου μεριά θα πρέπει να αποδεχτώ ότι πλέον θα είμαι έξω από τις τέσσερις γραμμές. Επίσης το να πνίξεις τον παίκτη μέσα σου μετά από τόσα χρόνια, προφανώς και δεν είναι εύκολο. Αλλά θεωρώ ότι γρήγορα θα καταφέρω να προσαρμοστώ στις νέες απαιτήσεις γιατί πραγματικά αγαπώ το άθλημα και θέλω να προσφέρω όσο μπορώ και από τη θέση του προπονητή. Άλλος ένας σημαντικός παράγοντας που θεωρώ ότι θα με βοηθήσει είναι ότι όντας παίκτης μέχρι και πέρσι θα μπορέσω στο ψυχολογικό κομμάτι τουλάχιστον να είμαι όσο πιο κοντά μπορώ στους παίκτες μου και διαχειριστώ πιο εύκολα καταστάσεις».
Είσαι ένα από τα “τοτέμ” του ελληνικού futsal, με πάνω από 80 εμφανίσεις στην Εθνική και με αμέτρητες συμμετοχές στην Α’ Εθνική. Τι σου αφήνουν όλα αυτά τα χρόνια ως ποδοσφαιριστής futsal; Θεωρείς ότι άξιζε τον κόπο;
«Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω νομίζω ότι από όλα αυτά που έζησα δεν θα άλλαζα τίποτα και προφανώς δεν θα άλλαζα και την απόφαση μου να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο σάλας. Εδώ να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Παναγιώτη και Φώτη Κεραμυδά που αυτοί με ανακάλυψαν και με βοήθησαν ώστε να μπω και να καθιερωθώ στο ποδόσφαιρο σάλας. Το πιο σημαντικό βέβαια πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι είναι ότι έκανα πολύ καλούς φίλους με τους οποίους και έζησα πολύ ευχάριστες στιγμές. Και όταν κάνεις ταμείο, νομίζω πως όλα αυτά που ζήσαμε με ορισμένα παιδιά είναι και αυτά που μετράνε στο τέλος! Οπότε σαφώς άξιζε το κόπο και με το παραπάνω».
Ποια θεωρείς ότι είναι η κορυφαία σου στιγμή ως ποδοσφαιριστής τόσο στην Εθνική όσο και στο ελληνικό πρωτάθλημα;
«Σαφώς και είναι η πρώτη μου κλήση στην εθνική ομάδα το 2007 στη Βουλγαρία, με προπονητή τον Κώστα Ρούπτσο. Επίσης οι δύο προκρίσεις που πετύχαμε με την εθνική και οι αγώνες που παίξαμε με την Ισπανία στο αποχαιρετιστήριο του Κίκε και τέλος ότι ευτύχησα να παίξω αντίπαλος δύο φορές με τον τεράστιο Ρικαρντίνιο. Συλλογικά θα θυμηθώ την πρόκριση στον τελικό του πρωταθλήματος με τον Μινώταυρο που ήμασταν το αουτσάιντερ, όπως επίσης και το πρώτο πρωτάθλημα με την Αθήνα ’90 το 2006».
Θυμάσαι κάποιο γκολ που πέτυχες και πραγματικά έκρινε κάτι; Και αν ναι, ποιο είναι αυτό;
«Δεν ήμουν και ποτέ δεινός σκόρερ αλλά σίγουρα έχω πετύχει αρκετά κρίσιμα γκολ που βοήθησαν την εκάστοτε ομάδα μου να φθάσει στην νίκη. Το γκολ που είχα πετύχει όταν ήμουν στον Μινώταυρο στα ημιτελικά με τον Δούκα όπου εκείνη την χρονιά πήγαμε τελικό και το γκολ στο τελικό κυπέλλου με αντίπαλο την ΑΕΚ όταν ήμουν στην Αθήνα ‘90».
Στον Δούκα είσαι η επόμενη μέρα μετά τον Γιάννη Μοστριό, έναν ομολογουμένως πετυχημένο κόουτς. Θεωρείς ότι υπάρχει κάποιο επιπλέον βάρος στις πλάτες σου; Ποιες θα είναι οι πρώτες σου ενέργειες;
«Ο Γιάννης Μοστριός σίγουρα είναι άκρως επιτυχημένος από τη μέχρι τώρα πορεία του, κάτι άλλωστε που μαρτυρούν και οι τίτλοι που έχει κατακτήσει. Κάποιο επιπλέον βάρος από αυτό που ήδη υπάρχει όταν είσαι προπονητής στον Δούκα δεν νομίζω ότι υπάρχει. Οι πρώτες ενέργειες είναι να γνωρίσω του παίκτες και να δούμε πως θα ενισχύσουμε την ομάδα».
Ποιοι θα είναι οι στόχοι του Δούκα για τη νέα σεζόν;
«Στον Δούκα οι στόχοι για τη νέα αγωνιστική περίοδο είναι να παρουσιάσουμε ένα σύνολο που θα παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο σάλας και μέσα από την σκληρή και μεθοδική δουλειά να κατακτήσουμε όλους τους τίτλους».
Πιστεύεις ότι το επίπεδο στην επόμενη Stoiximan FSL θα είναι πιο υψηλό;
«Σαφώς τα τελευταία χρόνια το επίπεδο έχει ανέβει αρκετά! Εδώ να τονίσω μεγάλο ρόλο έχει παίξει οι γνώσεις που έχουν αποκτήσει οι προπονητές από τις σχόλες που γίνονται πλέον. Ο Στέφανος Σοϊλεμές και ο Γιώργος Βασσάλος πραγματικά κάνουν εξαιρετική δουλειά. Του χρόνου θεωρώ πως θα είναι το πιο αμφίρροπο και πιο δύσκολο πρωτάθλημα. Η παρουσία του ΠΑΟΚ αλλά και του Κορυδαλλού σε συνδυασμό με ένα γκρουπ πέντε-έξι ήδη δυνατών ομάδων, θα δημιουργήσουν ένα πρωτάθλημα πολύ ανταγωνιστικό».
Βλέπουμε ότι ολοένα και περισσότεροι πρώην παίκτες αναλαμβάνουν πόστο προπονητή. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Πιστεύεις ότι είναι η λογική συνέχεια;
«Γενικότερα είναι πολύ καλό για το άθλημα να τροφοδοτείται από πρώην παίκτες και όχι μόνο στο προπονητικό κομμάτι. Υπάρχουν αρκετοί τομείς που μπορούν με την εμπειρία και την αγάπη που έχουν για το άθλημα να φανούν χρήσιμοι και να βοηθήσουν από την μεριά τους να ανέβει το επίπεδο σε γενικότερο πλαίσιο».
