Η αγωνιστική περίοδος 2024-2025 θα αποτελέσει μια χρονιά ορόσημο για έναν από τους σημαντικότερους παίκτες που έχει εμφανιστεί διαχρονικά στο ελληνικό futsal. Έναν ποδοσφαιριστή και άνθρωπο που όλοι οι προπονητές θα ήθελαν στο ρόστερ τους. Ο λόγος για τον Αντώνη Μάνο, ο οποίος στην αυγή του 2025 θα συμπληρώσει μία 20ετία αδιάλειπτης παρουσίας στο άθλημά μας.
Ξεκίνησε στα 18 του τη σάλα από τον Ηνίοχο, με τον τότε προπονητή της ομάδας και νυν πρόεδρο του Πανελληνίου Συλλόγου Προπονητών Ποδοσφαίρου Σάλας, Παναγιώτη Μπαλάφα, να τον ρίχνει στα βαθιά της Α’ Εθνικής και εκείνος να ανταποκρίνεται σαν έτοιμος από καιρό. Σημείωσε τέσσερα γκολ στο πρωτάθλημα 2005-2006, δύο στην πρεμιέρα, στη νίκη του Ηνίοχου με 12-5 κόντρα στην Πανελευσινιακή, ένα στην ήττα του Ηνίοχου από τη Σαλαμίνα με 8-4 στη 10η αγωνιστική και ένα στη 12η αγωνιστική, πάλι απέναντι στην Πανελευσινιακή (Β’ γύρος), στη νίκη με 11-3. Σε εκείνο το πρωτάθλημα, φανταστείτε, ήταν συμπαίκτης, μεταξύ άλλων, με τον Ηλία Μπέριο και τον Στέφανο Σοϊλεμέ. Τη σεζόν 2006-2007 έβαλε 11 γκολ, τη σεζόν 2007-2008 εκτοξεύθηκε στα 23 και από εκεί και πέρα όλα είναι ιστορία…
Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και ο Αντώνης Μάνος έχει διαγράψει μία τεράστια πορεία: Μετά την πρώτη τετραετία στον Ηνίοχο (2005-2009), ακολούθησε ο Δούκας (2009-2012), μετά και πάλι στον Ηνίοχο (2012-2014), μετά μεταγραφή στον Μινώταυρο, (2014-2015), ύστερα ο Πρωτέας (2015-2017) και πλέον ΑΕΚ από το 2017 έως και τώρα.
Τι να πει κανείς για τις διακρίσεις του… Στην ανατολή της καριέρας του βραβεύτηκε ως ο καλύτερος νέος παίκτης από το μηνιαίο περιοδικό της εποχής, το Mini Football News. Για πολλά χρόνια μέλος της καλύτερης 5άδας του πρωταθλήματος, το 2013 MVP του πρωταθλήματος, την ίδια σεζόν πρώτος σκόρερ με 43 γκολ, το 2020 MVP του πρωταθλήματος, αμέτρητες συμμετοχές σε All Star Game, ενώ είναι μόλις ο τρίτος εν ενεργεία παίκτης που ήδη είναι μέλος του Hall Of Fame του futsalhellas.com, μαζί με τους Δημήτρη Θεοφίλου και Δημήτρη Ντάρλα. Με την ΑΕΚ έχει κατακτήσει τρία πρωταθλήματα (2019, 2020 και 2024), δύο κύπελλα (2018 και 2023) και δύο Super Cup (2018 και 2023), ενώ είναι και ο αρχηγός της “Ένωσης”.
Το κεφάλαιο “Εθνική Ομάδα” είναι και αυτό εξίσου (ή και πιο πολύ) μεγάλο για τον Αντώνη Μάνο. Έχει τιμήσει όσο λίγοι το εθνόσημο. Είναι ο εν ενεργεία αρχηγός της “γαλανόλευκης”, μετρώντας 91 συμμετοχές και 32 γκολ και το πρώτο από αυτά να έρχεται στην εκτός έδρας φιλική νίκη με 5-3 επί της Ρουμανίας, τον Ιανουάριο του 2008.
Ξέχωρα, όμως, από τα στατιστικά, τους αριθμούς και τις τιμητικές διακρίσεις, ο Αντώνης Μάνος αναγνωρίζεται και για τον χαρακτήρα και το ήθος του. Οικογενειάρχης πλέον, δεν υπάρχει μεγάλο ματς που η σύζυγός του Ανδρομάχη και τα δύο αγόρια τους, ο Κωνσταντίνος και ο Γιώργος, να μην δίνουν το παρών για να στηρίξουν την προσπάθεια τη δική του και της ομάδας. Κανείς δεν έχει να του προσάψει κάτι, πάντα ήρεμος. Αλλά όταν… οπλίσει το αριστερό του πόδι, τότε το πράγμα αλλάζει.
Το epssalas.gr, θέλοντας να τιμήσει την άτυπη επέτειο των 20χρονης παρουσίας του Αντώνη Μάνου στο ελληνικό futsal, τον κάλεσε στα γραφεία της ΕΠΣ για μία συνέντευξη επί παντός επιστητού.
Η χρονιά έκλεισε ονειρικά για την ΑΕΚ με την κατάκτηση του πρωταθλήματος απέναντι στον πολύ δυνατό Δούκα. Ποια είναι η αίσθηση που σου άφησε η περασμένη σεζόν κοιτώντας περίπου δυόμιση μήνες πίσω;
«Θα χρησιμοποιήσω το τετριμμένο “η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή”. Κάναμε σπουδαίους τελικούς και επικρατήσαμε δίκαια απέναντι σε ένα πολύ δυνατό αντίπαλο, ο οποίος τα τρία τελευταία χρόνια μας κέρδισε σε όλα τα επίπεδα και στέφθηκε σερί πρωταθλητής. Το συναίσθημα του να είσαι πρωταθλητής είναι μοναδικό. Πίσω, όμως, από αυτό κρύβονται πολλές ώρες προπόνησης, επιμονή, υπομονή, ένταση, εξάντληση. Φτάσαμε πολλές φορές στα όριά μας. Χρειάστηκε πολλές φορές να λειτουργήσουμε ως οικογένεια και να υπερνικήσουμε πολλά εμπόδια για να φτάσουμε στον στόχο μας. Προσωπικά, κοιτώντας πίσω στην ημέρα του τελευταίου τελικού, νιώθω ευγνώμων που μοιράστηκα αυτές τις στιγμές με την Ανδρομάχη, τον Κωνσταντή και τον Γιώργη μου και που είχα την τιμή να φορώ το περιβραχιόνιο του αρχηγού ενός τόσο μεγάλου συλλόγου, σηκώνοντας το τρόπαιο».
Τώρα Champions League στον όμιλο της Αυστρίας, με Λιντς, Αμπερντίν και ΑΕ Λεμεσού. Ποιες είναι οι προσδοκίες σου και οι στόχοι της ομάδας από τον όμιλο αυτό;
«Θεωρητικά η κλήρωση μας στέλνει σε έναν βατό όμιλο όπου έχουμε αρκετές ελπίδες πρόκρισης. Όλα, βέβαια, κρίνονται εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Ήδη έχουμε ξεκινήσει την προετοιμασία μας, προπονούμαστε σκληρά με στόχο να βρούμε ρυθμό και να φτάσουμε σε καλή αγωνιστική κατάσταση μέχρι την 21η Αυγούστου που θα δώσουμε τον πρώτο αγώνα του ομίλου. Ελπίζω να πάνε όλα καλά και στο τέλος να πανηγυρίσουμε εμείς την πρόκριση».
Ξημερώνει η σεζόν 2024-2025. Προφανώς και ο στόχος της ΑΕΚ είναι η διατήρηση των σκήπτρων. Πιστεύεις ότι θα είναι πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα από το προηγούμενο, με δεδομένη και την
παρουσία μίας ακόμη μεγάλης ομάδας, του ΠΑΟΚ;
«Πιστεύω πως τη νέα σεζόν ο ανταγωνισμός θα είναι αυξημένος. Στη μεγάλη κατηγορία προστίθεται ο ΠΑΟΚ που αποτελεί μεγάλο brand name και νομίζω πως οι αγώνες στη Θεσσαλονίκη θα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Επίσης ακολουθεί ο Κορυδαλλός, υπό την καθοδήγηση ενός εξαιρετικού προπονητή και με ρόστερ μπαρουτοκαπνισμένο στην Α’ Εθνική. Επιπλέον, σημαντική είναι και η ενίσχυση του Παναθηναϊκού για τη νέα σεζόν. Θεωρώ πως θα δούμε πολύ δυνατά παιχνίδια την αγωνιστική περίοδο που ακολουθεί με έναν ανταγωνισμό πέντε-έξι ομάδων».
Πιστεύεις ότι η έλευση των ξένων παικτών τα τελευταία χρόνια έχει βοηθήσει στην άνοδο του επιπέδου των Ελλήνων ποδοσφαιριστών;
«Η παρουσία ξένων παικτών σίγουρα προσφέρει ποιότητα και θέαμα στο χώρο μας. Όταν συνυπάρχεις και ανταγωνίζεσαι ποιοτικούς παίκτες δοκιμάζεις τα όρια και τις ικανότητες σου κάθε στιγμή και μόνο καλύτερος μπορείς να γίνεις. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να αγνοούμε τον ελληνικό κορμό των ομάδων και δεν πρέπει να σταματήσουμε να επενδύουμε και να χτίζουμε πάνω σε αυτόν».
Μπορείς να ονοματίσεις κάποιους ελπιδοφόρους Έλληνες παίκτες που μπορούν να χαρακτηριστούν ως το μέλλον της ελληνικής σάλας;
«Θα ξεκινήσω με ένα παιδί της ΑΕΚ, τον Αλέξανδρο Αδαμόπουλο. Πρόκειται για ένα σπουδαίο αθλητή που θεωρώ πως έχει λαμπρό μέλλον στον χώρο. Θα προσθέσω στη λίστα τον Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο που ήταν από τα… καυτά ονόματα του καλοκαιριού και τελικά κατέληξε στον Δούκα. Επίσης, ο Στυλιανόπουλος της Αθήνας ‘90 είναι ένας παίκτης με πολύ καλά στοιχεία και προσωπικά μου αρέσει πολύ. Ο Γρηγοράκος του Παναθηναϊκού που ήδη πρωταγωνιστεί στην ομάδα του όπως επίσης και ο Σίμος που παρά το ελάχιστο διάστημα που ασχολείται με το futsal προκαλεί εντύπωση».
Θεωρείς ότι μία Α’ Εθνική με 12 ομάδες και μία δυνατή Β’ Εθνική είναι το ενδεδειγμένο μοντέλο για το ελληνικό futsal;
«Με δεδομένο τον αριθμό των ομάδων που υπάρχουν στον χώρο μας, νομίζω είναι ένα καλό μοντέλο. Μια Α’ Εθνική κατηγορία με 12 ομάδες και μία Β’ Εθνική με αρκετές ομάδες, πολλές από αυτές από την επαρχία. Απλώς θα ήθελα να σταθώ στο γεγονός για τα δύσκολα οικονομικά δεδομένα αρκετών ομάδων ειδικά της Β’ κατηγορίας που κατορθώνουν δύσκολα να συντηρηθούν, πόσο μάλλον να ενισχυθούν και να εξελιχθούν».
Η Εθνική Ομάδα είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στη φουτσαλική σου ιστορία. Έχει κλείσει οριστικά ή δεν έχουμε δει ακόμη την τελευταία πράξη;
«Νιώθω ευλογημένος που είχα την τιμή να φορέσω το εθνόσημο 91 φορές και μάλιστα πλέον να φορώ το περιβραχιόνιο της Εθνικής Ομάδας. Είναι ύψιστη τιμή για έναν αθλητή να εκπροσωπεί τη χώρα του. Έχω προσωπικά κίνητρα και στόχους όσον αφορά την Εθνική Ομάδα και σε καμία περίπτωση δεν έχει κλείσει το κεφάλαιο για εμένα. Προπονούμαι σκληρά ώστε να παραμένω ανταγωνιστικός και να είμαι στη διάθεση του ομοσπονδιακού προπονητή. Έχω μέσα μου την ίδια φλόγα που είχα και το Δεκέμβριο του 2007 όταν φόρεσα για πρώτη φορά το εθνόσημο στο στήθος».
Όταν θα κλείσει η ποδοσφαιρική σου καριέρα, που ευχόμαστε να έχει ακόμη μέλλον, σκέφτεσαι να παραμείνεις στον χώρο από κάποιο άλλο πόστο;
«Τη δεδομένη χρονική στιγμή ο παίκτης μέσα μου, φωνάζει ακόμα! Θέλω να συνεχίσω να παίζω, να κάνω πρωταθλητισμό. Θέλω να μετρώ ακόμα τις δυνάμεις μου δίπλα σε καλούς παίκτες και να παραμένω ανταγωνιστικός. Δεν έχει σβήσει αυτό ακόμα μέσα μου και δεν σκέφτομαι ακόμα την ενασχόληση από κάποιο άλλο πόστο. Η αγάπη μου όμως για το άθλημα, ακόμα και μετά την απόσυρσή μου, θα με κρατήσει κοντά στα γήπεδα».
Πες μας την ιστορία πίσω από τα ζωγραφισμένα ποδοσφαιρικά σου παπούτσια, που τα είδαμε στους Τελικούς.
«Προφανώς και τα παπούτσια τα… φιλοτέχνησαν ο Κωνσταντίνος και ο Γιώργος! Η ιστορία ξεκινάει το 2021 όταν παρέλαβα ένα ζευγάρι λευκά ποδοσφαιρικά παπούτσια. Τα αγόρια πήραν τις νερομπογιές τους και άρχισαν να τα ζωγραφίζουν. Από τότε κάθε ζευγάρι χρωματίζεται από τα χεράκια τους και κάθε παπούτσι έχει επάνω το όνομα τους».
Πλέον, λόγω του γιου σου Κωνσταντίνου που είναι στον Μίλωνα, παρακολουθείς και αγώνες Υποδομών. Ποια είναι η άποψή σου για τα πρωταθλήματα αυτά;
«Τη σεζόν που πέρασε παρακολούθησα όλους τους αγώνες της Κ9 του Μίλωνα. Θετική εντύπωση μου προκάλεσε η νοοτροπία κάποιων προπονητών, ιδιαιτέρως των νεότερων σε ηλικία, ως προς τη φιλοσοφία των αγώνων. Ηρεμία, υποστήριξη των αθλητών τους, σεβασμός στον αντίπαλο και κάποιες τακτικές προσεγγίσεις αγωνιστικά όσο το επιτρέπει η μικρή ηλικία των παιδιών. Επίσης σε όλες τις ομάδες υπάρχουν μικροί αθλητές με τρομερή αντίληψη και ποδοσφαιρικές ικανότητες. Είναι σημαντικό αυτούς τους αθλητές να τους καθοδηγήσουμε σωστά, να τους δώσουμε ποδοσφαιρικές βάσεις και εν δυνάμει να στελεχώσουν ανδρικές ομάδες futsal. Με στενοχώρησε όμως ιδιαίτερα το γεγονός πως σε αρκετούς αγώνες χάνεται ο πραγματικός στόχος αυτών των αγώνων και τη θέση του παίρνει το πάθος για νίκη, ότι κ αν γίνει, όσο και αν κοστίζει σε κάποια παιδιά. Θεωρώ πως σε αυτές τις ηλικίες προέχει η ευτυχία των αθλητών και μέσα από τους αγώνες και την προπόνηση να τους διδαχτούν, πρωτίστως, βασικές αξίες της ζωής και συγχρόνως οι βασικές αρχές του ποδοσφαίρου σάλας».
Κάνοντας μία αναδρομή, τι κρατάς και τι πετάς από τα τόσα χρόνια παρουσίας σου στο ελληνικό futsal;
«Κοιτώντας τη διαδρομή μου έως τώρα και με το χέρι στην καρδιά, δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα. Κάθε ατυχία ή εσφαλμένη απόφαση που μπορεί να πήρα με έκανε πιο δυνατό και με έφερε στο σήμερα. Διακρίθηκα σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, μέτρησα πολλά αγωνιστικά λεπτά, είχα την τιμή να φορέσω και να φοράω το εθνόσημο, έκανα φιλίες ζωής και γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους. Επίσης, από τότε που αποκτήσαμε με την Ανδρομάχη τον Κωνσταντίνο και τον Γιώργο, τα αγόρια “μεγαλώνουν” μέσα στα γήπεδα, αγάπησαν το futsal και ίσως αυτό να είναι και το μεγαλύτερο κέρδος από όλη αυτήν την ιστορία! Ευχαριστώ τον Θεό για όσα έχω ζήσει μέσα από την ενασχόλησή μου με το futsal. Με αφορμή την ερώτηση και κάνοντας την αναδρομή νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω τον Παναγιώτη Μπαλάφα, τον άνθρωπο που 20 χρόνια πίσω, κάτι είδε σε μένα και με έβαλε στον χώρο του futsal. Αποτελεί για εμένα ποδοσφαιρικό πατέρα, φίλο, αδερφό και πλέον κουμπάρο! Με στήριξε πολύ σε όλη τη διαδρομή μου και ακόμα και σήμερα με βοηθά σε κάθε μου απόφαση».
Στα δύσκολα τώρα… Καλύτερος συμπαίκτης και πιο δύσκολος αντίπαλος;
«Πραγματικά πολύ δύσκολη ερώτηση! Ας μου επιτραπεί να μην απαντήσω απλά με ένα όνομα. Πέτρος Στόλης και Χρήστος Κολυμπίρης! Υπήρξαμε συμπαίκτες για πολλά χρόνια και σε διαφορετικές ομάδες, σε Ηνίοχο, Πρωτέα, Μινώταυρο, Δούκα. Μεγαλώσαμε, ή πιο σωστά, ωριμάσαμε μαζί ,παίξαμε ο ένας για τον άλλο, συγκατοικήσαμε στις αποστολές της Εθνικής Ομάδας και γενικότερα αποκτήσαμε χημεία εντός και εκτός γηπέδων. Επίσης ο Κωστής Πάνου είναι ένας από τους καλύτερους συμπαίκτες που μπορεί να έχει κάποιος. Δεν θα αναφερθώ καν στις ποδοσφαιρικές αρετές του. Πρόκειται για “παίκτη ομάδας”, πολύ υποστηρικτικό για τους συμπαίκτες του, με καταλυτική παρουσία στην ομάδα. Όσον αφορά τον πιο δύσκολο αντίπαλο που έχω αντιμετωπίσει νομίζω αυτός είναι ο Πορτογάλος άσος Ρικαρντίνιο»!
