Νώντας Σταμούλης, Πολύδωρος Άννινος, Κώστας Ασημακόπουλος. Τρία ονόματα που γνώρισαν τη Σάλα – και η Σάλα τους γνώρισε – ως διαιτητές, που με το πέρασμα του χρόνου ανδρώθηκαν στον χώρο της διαιτησίας στο futsal και μάλιστα αναλάμβαναν τις… δύσκολες αποστολές, αφού θεωρούνταν και ήταν από τους καλύτερους. Οι δύο πρώτοι έγιναν και διεθνείς, ενώ ο τρίτος δεν πήρε το χρίσμα αρχικά λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού και στη συνέχεια λόγω ηλικιακού ορίου.
Πλέον υπηρετούν το futsal από άλλο πόστο, αυτό του team manager, με τον Κώστα Ασημακόπουλο να σέρνει πρώτος τον χορό, αφού επιτελεί αυτόν τον ρόλο στον Δούκα εδώ από το 2016. Ο Νώντας Σταμούλης φοράει τα κιτρινόμαυρα της ΑΕΚ, ενώ ο Πολύδωρος Άννινος τα γαλάζια του Ηνίοχου.
Το epssalas.gr συγκέντρωσε τις… παλιές καραβάνες της διαιτησίας στο γραφεία της Ένωσης, για μία ομαδική φωτογράφηση και για να απαντήσουν σε ένα κοινό ερωτηματολόγιο, σχετικά με την παλιά και τη νέα τους ιδιότητα και τις όποιες διαφορές έχουν μεταξύ τους ο παλιός με τον νέο τους ρόλο. Στο παρασκήνιο της φωτογράφησης, είχαν πολλά να θυμηθούν από το παρελθόν και από τις κοινές τους διαιτησίες σε κρίσιμα ματς.
Και οι τρεις πρώην ρέφερι συμφωνούν, πάντως, ότι οι ρόλοι του διαιτητή και του team manager είναι εντελώς αντίθετοι και ουσιαστικά δεν έχουν κανένα κοινό σημείο. Όπως χαρακτηριστικά είπε ο Νώντας Σταμούλης «…η μέρα με τη νύχτα»!
Σταμούλης: «Πιο δύσκολος ο ρόλος του team manager»
Διαιτητής FIFA για μία δεκαετία στη σάλα, ο Νώντας Σταμούλης έχει διαιτητεύσει πάνω από 80 διεθνή παιχνίδια. Πολλούς τελικούς πρωταθλήματος και κυπέλλου και αμέτρητα ματς ελληνικού πρωταθλήματος, οπότε η εμπειρία του Σταμούλη είναι αναμφισβήτητη. Στη σάλα ήταν ενεργός το διάστημα 2001-2015.
Ως πρώην διαιτητής futsal και μάλιστα με πολύ μεγάλη εμπειρία, ποιοι ήταν οι λόγοι που σε οδήγησαν να συνεχίσεις ως team manager σε σωματείο;
«Οι μεγάλες αγάπες δεν ξεχνιούνται και εγώ τη σάλα την αγαπώ. Ως διαιτητής κατέκτησα την κορυφή και έζησα στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό ως διεθνής για δέκα χρόνια τρομερές στιγμές και εμπειρίες. Όταν λοιπόν μου έγινε η πρόταση από την ΑΕΚ ένα σωματείο με τεράστια ιστορία και όλες τις προδιαγραφές να φτάσει ξανά στην κορυφή όπως και έγινε, η απάντηση ήταν αυτονόητη για εμένα».
Θεωρείς ότι το “πρώην διαιτητής” είναι ατού στα χέρια σου στο τωρινό σου πόστο ή μπορεί να δράσει και αντίθετα ορισμένες φορές;
«Είτε εν ενέργεια είτε πρώην εμένα με ενδιέφερε πάντα η γνώμη ανθρώπων που εκτιμώ, σέβομαι και έχουν επί της ουσίας να μου πουν κάτι στο χώρο της σάλας. Εννοείται πως το όνομα που έχω ως διαιτητής είναι ατού στα χέρια μου».
Ο ρόλος του team manager που υπηρετείς τώρα, είναι πιο δύσκολος ή πιο εύκολος από τη διαιτησία και γιατί;
«Ξεκάθαρα πιο δύσκολος. Η διαιτησία είναι άσπρο ή μαύρο ενώ στον πάγκο υπάρχει και το γκρι. Σαν διαιτητής είχα να διαχειριστώ δύο ομάδες για σαράντα λεπτά. Σαν team manager έχω μια ομάδα αλλά η διαχείριση είναι όλο το εικοσιτετράωρο».
Υπάρχουν κοινά στοιχεία ανάμεσα στην παλιά και στη νέα σου ιδιότητα;
«Πραγματικά δεν υπάρχει κανένα κοινό στοιχείο. Θα έλεγα είναι η μέρα με τη νύχτα».
Κατά τη γνώμη σου, κατά πόσο έχει βελτιωθεί το επίπεδο του futsal στη χώρα μας από τον καιρό που ήσουν διαιτητής;
«Από μεριάς αθλητών και τρόπο παιχνιδιού παρά πολύ. Από μεριάς διαιτησίας δυστυχώς απογοητεύομαι συχνά. Μόνο παρήγορο, κάποιοι διαιτητές από το παρελθόν που κρατάνε ψηλά τη σημαία της διαιτησίας».
Ο διαιτητής έχει μία πολύ κομβική θέση σε όλα τα αθλήματα. Μπορείς να περιγράψεις την πιο δύσκολη στιγμή σου ως ρέφερι;
«Μια από τις επιτυχίες που έχει το βιογραφικό μου είναι ότι μετά από δεκαπέντε χρόνια διαιτητής δεν έχω καμία δύσκολη στιγμή για να περιγράψω. Πάντα είχα το σεβασμό των παικτών και των πάγκων και σε δικό μου παιχνίδι το έδειχναν».
Άννινος: «Ο team manager πρέπει να είναι δίκαιος και ψυχολόγος»
Στη σάλα ήταν ενεργός από το 2004 έως το 2019. Χρίστηκε διεθνής την τριετία 2006-2008 και έχει και αυτός πολλά σημαντικά ματς στο ενεργητικό του σε όλες τις κατηγορίες.
Ως πρώην διαιτητής futsal και μάλιστα με πολύ μεγάλη εμπειρία, ποιοι ήταν οι λόγοι που σε οδήγησαν να συνεχίσεις ως team manager σε σωματείο;
«Μετά από δεκαπέντε χρόνια διαιτητής εκ των οποίων τα τρία χρόνια ως διεθνής διαιτητής που o Θεός με ευλόγησε να αγωνιστώ στο Ποδόσφαιρο Σάλας, πήρα την απόφαση να σταματήσω καθώς έκρινα ότι ήταν η καλύτερή στιγμή να το κάνω όταν ήμουν ακόμα στο υψηλότερο επίπεδο».
Θεωρείς ότι το “πρώην διαιτητής” είναι ατού στα χέρια σου στο τωρινό σου πόστο ή μπορεί να δράσει και αντίθετα ορισμένες φορές;
«Πριν δύο χρόνια μου έγινε μια πρόταση από τον κύριο Μπέριο και τον κύριο Σαργκάνη που εκτιμώ και τους δύο πάρα πολύ, να αναλάβω το αντρικό τμήμα του ιστορικού σωματείου Ηνίοχου και αποδέχτηκα με μεγάλη χαρά καθώς αυτό θα μου έδινε την δυνατότητα να παραμείνω στον χώρο του futsal που αγαπώ τόσο πολύ».
Ο ρόλος του team manager που υπηρετείς τώρα, είναι πιο δύσκολος ή πιο εύκολος από τη διαιτησία και γιατί;
«Σίγουρα οι εμπειρίες που έχω ως πρώην διαιτητής βοηθάει να αντιμετωπίζω πιο αποτελεσματικά τις απαιτήσεις που έχει ο ρόλος του team manager. Από την στιγμή που ανέλαβα μέχρι σήμερα προσπαθώ να φέρομαι σε διαιτητές και αντιπάλους με σεβασμό και εκτίμηση και ευτυχώς έχω αντιμετωπισθεί και από αυτούς με τον ίδιο τρόπο και είμαι ευγνώμων για αυτό. Δεν έχω εκμεταλλευτεί ποτέ τις φιλίες μου και τις γνωριμίες μου με πρώην συναδέλφους μου γιατί δεν θέλω να τους φέρω σε δύσκολή θέση».
Υπάρχουν κοινά στοιχεία ανάμεσα στην παλιά και στη νέα σου ιδιότητα;
«O ρόλος του team manager είναι διαφορετικός από τον ρόλο του διαιτητή. Ο διαιτητής προσπαθεί τον εφαρμόσει τον κανονισμό μέσα σε αγωνιστικό χρόνο ενός αγώνα. Ο team manager διαχειρίζεται καθημερινά καταστάσεις που έχουν να κάνουν με την ομάδα του γιατί είναι ο συνδετικός κρίκος της διοίκησης με το αγωνιστικό τμήμα. Πρέπει να είσαι δίκαιος, αποτελεσματικός, ψυχολόγος και να είσαι δίπλα στα παιδιά που έχεις στο τμήμα σου γιατί μην ξεχνάμε έχουμε να κάνουμε με ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές».
Υπάρχουν κοινά στοιχεία ανάμεσα στην παλιά και στη νέα σου ιδιότητα;
«Τα κοινά στοιχεία των δύο ρόλων είναι η δικαιοσύνη, ο σεβασμός και η αγάπη για το futsal».
Κατά τη γνώμη σου, κατά πόσο έχει βελτιωθεί το επίπεδο του futsal στη χώρα μας από τον καιρό που ήσουν διαιτητής;
«Το επίπεδο του futsal συνεχώς βελτιώνεται. Σε αυτό συνηγορεί το γεγονός ότι οι ομάδες συνεχώς εξελίσσονται καθώς έρχονται στη χώρα πολύ καλοί ξένοι παίκτες, οι Έλληνες παίκτες επειδή προέρχονται από τις ακαδημίες είναι εξοικειωμένοι με το άθλημα και βελτιώνονται συνεχώς. Φυσικά θα αναφερθώ και στην είσοδο στο άθλημα μεγάλων ομάδων όπως ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ που ανεβάζουν το επίπεδο. Η ψαλίδα των ομάδων συνεχώς μικραίνει και αυτό κάνει πιο ενδιαφέρον το άθλημα».
Ο διαιτητής έχει μία πολύ κομβική θέση σε όλα τα αθλήματα. Μπορείς να περιγράψεις την πιο δύσκολη στιγμή σου ως ρέφερι;
«Η πιο δύσκολη στιγμή μου ως διαιτητής ήταν όταν σφύριξα έναν τελικό κυπέλλου αντρών, που σε ένα κατάμεστο γήπεδο και σε μια εορταστική ατμόσφαιρα, μετά από απόφαση μου ένας ποδοσφαιριστής συμπεριφέρθηκε απέναντι μου με ύβρεις και απειλητικές διαθέσεις. Η συνέπεια ήταν να αποβληθεί, η ομάδα του να χάσει το κύπελλο και αυτός να τιμωρηθεί με πολύ βαριά τιμωρία. Παρεμπίπτοντος αυτός ο ποδοσφαιριστής ήταν ο αγαπημένος μου ποδοσφαιριστής όταν αγωνιζόμουν. Αυτή η στιγμή με στιγμάτισε και με στενοχώρησε για μεγάλο χρονικό διάστημα».
Ασημακόπουλος: «Το άγχος ως team manager είναι πολύ»
Για 15 χρόνια ήταν διαιτητής σάλας, έως το 2016. Έχει αναδειχθεί τρεις φορές ως ο καλύτερος διαιτητής στην ετήσια ψηφοφορία Futsal Awards, το 2014, 2015 και το 2016.
Ως πρώην διαιτητής futsal και μάλιστα με πολύ μεγάλη εμπειρία, ποιοι ήταν οι λόγοι που σε οδήγησαν να συνεχίσεις ως team manager σε σωματείο;
«Ήμουν διαιτητής σάλας από το 2001 έως το 2016.Ο λόγος που σταμάτησα ήταν ότι ύστερα από πολλούς τελικούς πρωταθλημάτων και κυπέλλων και μετά από 3 σερί χρονιές ως καλύτερος διαιτητής του πρωταθλήματος ένοιωσα ότι έπρεπε να σταματήσω να κάνω χώρο σε νέα παιδιά. Είχα βέβαια δύο τραυματισμούς στα γόνατα οπού δεν θα μου επέτρεπε να παίζω σε υψηλά στάνταρ οπότε καλύτερα να φεύγεις όσο είσαι καλός διαιτητής παρά να φεύγεις ενώ πέφτεις αγωνιστικά. Το πρώτο μου παιχνίδι στην σάλα ήταν με τον Σταμούλη, κορυφαίο διαιτητή για μένα και ευλογημένος που ήμουν πλαϊνός του σε αρκετά παιχνίδια και το τελευταίο ήταν με τον Άννινο στον τελικό Κυπέλλου μεταξύ των ομάδων Υπερίων-Πρωτέας, τελευταίο μας παιχνίδι και των δυο».
Θεωρείς ότι το “πρώην διαιτητής” είναι ατού στα χέρια σου στο τωρινό σου πόστο ή μπορεί να δράσει και αντίθετα ορισμένες φορές;
«Όταν είσαι διαιτητής και ξαφνικά γίνεσαι παράγοντας, είναι άβολο. Περνάς ξαφνικά στην άλλη όχθη, όπου σταματάει το αγωνιστικό και ξεκινάει ο πρωταθλητισμός με όσα αυτό συνεπάγεται. Ειδικά τα πρώτα χρόνια οι διαιτητές ίσως να ήταν και πιο αυστηροί διότι είχαν τον φόβο να μην εκτεθούν επειδή με ήξεραν καλά και είχαμε παίξει μαζί εκατοντάδες αγώνες. Το μόνο θετικό είναι ότι σαν πρώτη διαιτητής ήξερα τον κανονισμό και το άθλημα πολύ καλά και αυτό βοήθησε αρκετά το σωματείο στο οποίο ανήκω».
Ο ρόλος του team manager που υπηρετείς τώρα, είναι πιο δύσκολος ή πιο εύκολος από τη διαιτησία και γιατί;
«Ο ρόλος του team manager για μένα είναι πολύ πιο δύσκολος καθώς έχεις να κάνεις με οικονομικά, με αθλητές, με πρωταθλητισμό, οπότε το άγχος είναι τεράστιο όπως και η ευθύνη, ενώ ως διαιτητής η αγάπη για το άθλημα με έκανε να χαίρομαι τα παιχνίδια και να μην έχω άγχος».
Υπάρχουν κοινά στοιχεία ανάμεσα στην παλιά και στη νέα σου ιδιότητα;
«Το μόνο κοινό σημείο του team manager και του διαιτητή είναι το Futsal και η αγάπη που έχω για το άθλημα».
Κατά τη γνώμη σου, κατά πόσο έχει βελτιωθεί το επίπεδο του futsal στη χώρα μας από τον καιρό που ήσουν διαιτητής;
«Το futsal πλέον έχει ανέβει επίπεδο από τότε που αγωνιζόμουν ως διαιτητής. Υπάρχει ποιότητα, έλευση ξένων αθλητών, επαγγελματισμός σε όλες τις ομάδες της κατηγορίας, χορηγοί. Οι αθλητές πλέον είναι αναγκασμένοι να προπονούνται πιο σκληρά διότι το άθλημα έχει γίνει πιο γρήγορο πιο ποιοτικό πιο ταχυδυναμικό, πιο επαγγελματικό και ας είμαστε ερασιτέχνες».
Ο διαιτητής έχει μία πολύ κομβική θέση σε όλα τα αθλήματα. Μπορείς να περιγράψεις την πιο δύσκολη στιγμή σου ως ρέφερι;
«Ο διαιτητής, δυστυχώς, μπορεί να κρίνει σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα ενός αγώνα με τις αποφάσεις του και ειδικά στο δικό μας άθλημα. Το άθλημα πλέον έχει μεγαλώσει οπότε και οι διαιτητές θα πρέπει να ξέρουν και να ερμηνεύουν σωστά τον κανονισμό. Η πιο δύσκολη στιγμή ως διαιτητής ήταν σε έναν τελικό κυπέλλου μεταξύ των ομάδων Αθήνα 90 -ΓΣ Ηλιούπολης, που εισέβαλαν στο γήπεδο οπαδοί ομάδας του κλασικού ποδοσφαίρου και χάλασαν μια γιορτή. Η βία πρέπει να μένει μακριά από το το άθλημα μας και δυστυχώς στον συγκεκριμένο τελικό κυπέλλου αντί οι φίλαθλοι και τα παιδιά να χαίρονται με αυτό που έβλεπαν δυστυχώς έτρεχαν να φύγουν από το γήπεδο και τα παιδιά έκλαιγαν».
