Δεκαέξι χρόνια παρουσίας στην Α’ Εθνική συμπλήρωσε το Νέο Ικόνιο Σάλας τη σεζόν που έκλεισε. Ο Θανάσης Ζάχος, όμως, αριθμεί πάνω από 25 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στο ελληνικό futsal, ως παίκτης του Κερατσινίου, ως αρχηγός της Εθνικής Ομάδας futsal για αρκετά χρόνια και τώρα ως προπονητής και ψυχή της ομάδας από το Πέραμα.
Ο Ζάχος είναι η ζωντανή ιστορία του αθλήματός μας, καθώς το έχει ζήσει ουσιαστικά από τα σπάργανα και μάλιστα με όλες τις ιδιότητες. Ένας άνθρωπος πραγματικά συμπαθής στη συντριπτική πλειοψηφία του χώρου, με πολλές ευαισθησίες (δεν είναι τυχαίες οι αιμοδοσίες που διοργανώνει συχνά ο σύλλογος) ο οποίος μαζί με το επιτελείο του, δουλεύουν άοκνα στο Πέραμα για την ανάπτυξη του futsal, αλλά και την παραγωγή ποδοσφαιριστών-προσωπικοτήτων.
Είσαι από τους πιο παλιούς του χώρου και προφανώς έχεις σαφή άποψη για το ποδόσφαιρο σάλας. Πως βλέπεις λοιπόν την εξέλιξη του futsal όλα αυτά τα χρόνια από το μακρινό 1998;
«Όταν ξεκινήσαμε το 1998 με την ομάδα του Κερατσινίου να αγωνιζόμαστε στο πειραματικό πρωτάθλημα futsal της ΕΠΟ, μπήκαμε καθαρά σε ένα χώρο ερασιτεχνών, σαν παρέα. Η εξέλιξη από τότε είναι σίγουρα μεγάλη, οι παίκτες έχουν ανεβάσει επίπεδο αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι έχουν ανέβει επίπεδο οι προπονητές. Πολλές ομάδες έχουν αλλάξει τρόπο λειτουργίας, λειτουργούν πιο επαγγελματικά αλλά θεωρώ ότι ο χαρακτήρας παραμένει ερασιτεχνικός με την καλή έννοια».
Στο Νέο Ικόνιο γίνεται μία πολύ σημαντική προσπάθεια όλα αυτά τα χρόνια στις Ακαδημίες του futsal. Είσαι ικανοποιημένος μέχρι τώρα, ή τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί καλύτερα;
«Πιστεύω ότι οι προσπάθειες μας στις ακαδημίες είναι σε πολύ καλό δρόμο και το αποδεικνύουμε όλα αυτά τα χρόνια με τη συμμετοχή μας σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες των υποδομών. Συνεχώς βελτιώνουμε τις αδυναμίες μας, μαθαίνουμε από τα λάθη μας και προχωράμε με γνώμονα πρώτα απ’ όλα το καλό των παιδιών μας και τη σωστή διαπαιδαγώγησή τους».
Το Νέο Ικόνιο έχει βγάλει αρκετούς παίκτες που στελεχώνουν την ανδρική ομάδα. Αυτή είναι η φιλοσοφία σας και αν ναι, γιατί;
«Η φιλοσοφία του Νέου Ικονίου είναι να δίνει μεγάλη σημασία και βαρύτητα στις μικρές ηλικίες και η “βιτρίνα” μας να είναι η ανδρική ομάδα. Στόχος είναι να φτιάχνουμε ποδοσφαιριστές ικανούς να ανταποκριθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα στις απαιτήσεις των ανδρικών τμημάτων Futsal αλλά και του κλασικού ποδοσφαίρου».
Αν και το Νέο Ικόνιο Σάλας πρωταγωνιστεί χρόνια στο futsal, παρόλα αυτά οι τίτλοι δεν είναι αντίστοιχα πολλοί. Αυτό δείχνει ότι οι τίτλοι δεν είναι ο αυτοσκοπός σε εσάς. Συμφωνείς και αν ναι, γιατί;
«Η κατάκτηση τίτλων είναι ένα δύσκολο μονοπάτι και σίγουρα δεν είναι αυτοσκοπός. Στόχος μας είναι να πρωταγωνιστούμε και να δημιουργούμε ισχυρά τμήματα-σύνολα με ολοκληρωμένους ποδοσφαιριστές! Σε αυτό παίζει μεγάλο ρόλο η υγιής φιλοσοφία της διοίκησης, ικανών παραγόντων με μεράκι αλλά και η παρουσία του Χαράλαμπου Συντζανάκη και του Στράτου Ιατρού στο προπονητικό επιτελείο».
Γυρνώντας τον χρόνο πίσω, θα άλλαζες κάτι σχετικά με την πορεία σου στο ποδόσφαιρο σάλας;
«Η παρουσία και η πορεία μου στο futsal βασίζεται πάνω σε συγκεκριμένη ποδοσφαιρική και προπονητική κουλτούρα, βασίζεται στον υγιή αθλητισμό και δεν θα μπορούσα να αλλάξω, σε καμία περίπτωση, αυτό το σκεπτικό»!
Η νέα Stoiximan Futsal Super League θεωρείς ότι θα είναι πιο καλή και πιο ανταγωνιστική από το περυσινό πρωτάθλημα;
«Κάθε χρόνο το πρωτάθλημα γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικό και οι ομάδες παρουσιάζονται πιο δυνατές. Η επόμενη χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη για όλους, δεδομένων των συνθηκών που ταλαιπωρούν αυτή τη στιγμή το ελληνικό futsal. Θέλω να πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τα προβλήματα γιατί έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια από όλους και είναι αμαρτία να πάει χαμένη»!
Είσαι από τους μακροβιότερους αρχηγούς της Εθνικής Ομάδας και την πονάς τη φανέλα. Πως βλέπεις τις εξελίξεις γύρω από τη γαλανόλευκη;
«Ο σημαντικότερος λόγος που ασχολήθηκα με το futsal, ήταν η εθνική ομάδα και οι εμπειρίες που ζήσαμε, οι ευκαιρίες που μας δόθηκαν να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό και να γνωρίσουμε τον μαγευτικό κόσμο της σάλας! Η εθνική ομάδα είναι μεγάλο κεφάλαιο για κάθε ποδοσφαιριστή και πρέπει όλοι να βοηθήσουμε στην πρόοδό της. Θέλουμε να έχουμε ένα δυνατό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και πρέπει να γίνουν ακόμα περισσότερες κινήσεις για την εξέλιξή της»!
Ποια είναι η πιο… δυνατή στιγμή που θυμάσαι από όλα αυτά τα χρόνια και ποια αυτή που θα ήθελες να ξεχάσεις;
«Η πιο δυνατή στιγμή είναι η πρώτη μου αποστολή σαν παίκτης της εθνικής ομάδας στην Ουγγαρία πριν από 25 χρόνια περίπου αλλά και η κατάληψη της 3ης θέσης με την ανδρική ομάδα του Νέου Ικονίου πριν από τρία χρόνια! Στο futsal συνεχώς ζούμε έντονες στιγμές είτε είναι η “πρώτη” ομάδα, είτε οι υποδομές και δεν υπάρχει ούτε μία αρνητική εμπειρία ή μια δυσκολία που να μην είχε θετικό υπόβαθρο στην μάθηση και την εξέλιξή μας ως ομάδα αλλά και ως άτομα»!
Θα μπορούσες να μας δώσεις την καλύτερη αποστολή όλων των εποχών με 14 παίκτες;
«Αυτή είναι η πιο δύσκολη ερώτηση και σίγουρα θα αδικήσω παίκτες που διακρίθηκαν τόσο για τα αγωνιστικά τους προσόντα όσο και ως προσωπικότητες! Γεγονός, όμως, είναι ότι υπήρξαν ποδοσφαιριστές που με βοήθησαν να αγαπήσω το futsal και να ασχοληθώ ενεργά με αυτό. Ο Στέφανος Σοϊλεμές, ο Κώστας Καρασάββας, ο Κώστας Παππάς, ο Παναγιώτης Λιούτας, ο Γρηγόρης Γκουγκουλίτσας, ο Άλκης Βανδώρος, ο Στέφανος Μιχάλης, ο Ανδρέας Παναγόπουλος, ο Σπύρος Μαυραγάνης, ο Θανάσης Τσακανίκας, ο Γιώργος Πρεβενάς, ο Χρήστος Χονδρουδάκης, ήταν ορισμένοι από αυτούς. Αλλά και δύο προπονητές-κοσμήματα, ο παλιός μου προπονητής στο Κερατσίνι, ο Μπάμπης Πισιμίσης και ο παλιός ομοσπονδιακός τεχνικός, ο Σεργκέι Στούλοφ! Μπορώ να πω άλλα δέκα ονόματα, αλλά πιστεύω ότι και πάλι θα αδικήσω κάποιους».
